Αστικοι μυθοι

Δύο φίλες-συγκάτοικοι-φοιτήτριες μένουν στο ίδιο σπίτι στην Αθήνα.
Η μία ήθελε να σαπίσει σπίτι ενώ η άλλη ήθελε να βγεί έξω να περάσει καλά.
Η δεύτερη βγαίνει έξω τελικά, αλλά στα μισά της διαδρομής θυμάται ότι είχε ξεχάσει το πορτοφόλι της σπίτι. Γυρίζει πίσω αλλά δεν ανοίγει τo φως για να μην ξυπνήσει την συγκάτοικο η οποία κοιμάται στο σαλόνι. Βρίσκει το πορτοφόλι λοιπόν και φεύγει.
Το πρωί γυρίζει σπίτι από ξενύχτι και βλέπει τη συγκάτοικο της νεκρή και γραμμένο στον τοίχο με το αίμα της  “Ευτυχώς για σένα που δεν άνοιξες τα φώτα”.

Αυτό που μόλις διάβασες είναι ένας από τους αμέτρητους αστικούς μύθους που υπάρχουν...
Αλλα τι είναι ο αστικός θρύλος-μύθος και ποιος ο σκοπός υπάρξης τους?

Ο όρος αστικός χρησιμοποιείται προκειμένου να διαχωριστούν από άλλου είδους μύθους όπως τους παραδοσιακούς μύθους που συνδέονται με την αγροτική ζωή και εισήχθη από τον καθηγητή Jan Harold Brunvand στο βιβλίο του The Vanishing Hitchhiker: American Urban Legends & Their Meanings

Οι αστικοί μύθοι ή αστικοί θρύλοι αποτελούν ιστορίες ή θρύλους κάποιες φόρες φανταστικών γεγονότων που διαδίδονται μαζικά,πολλές φόρες εμπεριέχουν την παραφυσική δραστηριότητα ψυχών και οντοτήτων, όπως δαίμονες και στοιχειά . Εναλλακτικά θα μπορούσαν να χαρακτηριστούν ως ευρέως διαδεδομένες φήμες. Ωστόσο, δεν είναι απαραιτήτως δημιουργήματα της φαντασίας, καθώς αρκετοί θρύλοι στηρίζονται σε πραγματικά γεγονότα και τους βρίσκεις σε διάφορες παραλλαγές...

Και βέβαια, παρά το γεγονός ότι χαρακτηρίζονται από τους ψυχραιμότερους αστικοί μύθοι, δεν είναι λίγοι αυτοί που ορκίζονται για την πραγματικότητα των ζοφερών περιστατικών, με το απόκοσμο και το υπερφυσικό να τίθενται έτσι σε πρώτο πλάνο.
Οι αστικοί μύθοι έχουν ως σκοπό να τιθασεύσουν τους αρχέγονους φόβους του ανθρώπου που ζει στην πόλη. 

Κάποτε οι άνθρωποι φοβόντουσαν τα φυσικά φαινόμενα και όσα δεν μπορούσαν να εξηγήσουν και ενώ η επιστήμη προόδευσε κατά την διάρκεια των αιώνων έναν αρχέγονο φόβο δεν μπόρεσε να καταλαγιάσει.Τον φόβο του θανάτου. Τι συμβαίνει όταν το νήμα της ζωής σταμάτα;Που πάει ο άνθρωπος; Επιστρέφει άραγε;

Κάπως έτσι αυτοί οι μύθοι μας προετοιμάζουν ώστε να δεχτούμε η απλά να εξοικειωθούμε με την ιδέα του θανάτου αλλά και του παραφυσικού...

Ολοκληρώνοντας αυτό το άρθρο θα παραθεσω εναν αστικο μυθο οπως τον βρηκα στο βιβλιο 

Σκιές της Αντίπερα Όχθης 

Το κατάλληλο σκηνικό για κάθε τρομακτική διήγηση συνηθίζεται να είναι ένα απομονωμένο μέρος, όπου κάποιος ανυποψίαστος άνθρωπος μένει μόνος του. Έτσι συμβαίνει και με την ιστορία ενός φαντάρου, ο οποίος με έναν ακόμη φίλο του φυλάνε σκοπιά στην «πινέζα του χάρτη».

Κάποια στιγμή ο ένας από τους δύο φεύγει για λίγο κι ο φαντάρος που φυλάει τη σκοπιά μένει μόνος του. Σε λίγο ακούει βήματα και μέσα στο σκοτάδι βλέπει να ξεπροβάλλει η φιγούρα μιας μαυροφορεμένης γριούλας με το πρόσωπό της καλυμμένο από μια μαύρη μαντίλα. Τρομαγμένος ο φαντάρος, τη ρωτάει τι θέλει αλλά εκείνη δεν αποκρίνεται. Αντιθέτως, συνεχίζει να πλησιάζει προς το μέρος του. Εκείνος της φωνάζει να μην προχωρήσει,αλλά εκείνη επιμένει να πλησιάζει παρόλο που πλέον τον ακούει να οπλίζει. Ξαφνικά η γιαγιά κοντοστέκεται, σηκώνει λίγο το κεφάλι της, τόσο ώστε να φαίνονται τα καταγάλανα τρομακτικά της μάτια, και του λέει: «Αυτό που έχεις στη δεξιά σου τσέπη, να ξέρεις...σε έσωσε». Μέχρι ο φαντάρος να καταλάβει τι γίνεται, εκείνη έχει γυρίσει την πλάτη της κι έχει εξαφανιστεί, καθώς εκείνος βάζει το χέρι του στη δεξιά του τσέπη και πράγματι βρίσκει ψίχουλα από αντίδωρο.