Μα ποια είναι η αρχή της άραγε,είναι τότε που χτύπησε το τηλέφωνο και μου είπε η Αννα -Η αδερφή μου Ιζαμπελλα σε χρειάζεται,κάτι περίεργο συμβαίνει εδώ και καιρό στο σπίτι της... Ή μήπως η αρχή ήταν τότε στις 17 του Απρίλη που έκανα την πρώτη συνεδρία μαζί της;
17 Απριλίου γνώρισα την Αννα και 17 Αυγούστου βρέθηκα στο λιμάνι της Κρήτης να περιμένω να έρθει να με πάρει με το αυτοκίνητο της, με σκοπό να βρεθώ στο μικρο γαλαζιο παλάτι...
Αλλα ας πιάσω την ιστορία από την στιγμή του τηλεφώνου ,η Αννα μου εξιστόρησε λίγο την κατάσταση που βίωνε η μεγαλύτερη της αδερφή η Ρία.
Για κάποιον ανεξήγητο λόγο ο πάνω όροφος της μικρής βίλας έβγαζε συνέχεια ζημίες,το κλίμα στο σπίτι ήταν διαρκώς τεταμένο,τα παιδιά ανησυχία και η Ρια σε κατάσταση απόγνωσης.
Η περιγραφή που μου έδωσε αργότερα για το πως ένιωθε όταν έμπαινε στο σπίτι της είναι ενδεικτική της ενεργειακής κατάστασης του σπιτιού.
Με το που άνοιγε την πόρτα για να μπει στο σπίτι,ένιωθε έντονο εκνευρισμό,έβλεπε εφιάλτες τα βράδια με αποτέλεσμα να μην κοιμάται καλά,έχανε την ψυχραιμία της πολύ συχνά και πολύ εύκολα πλέον.
Ακούγοντας όλα αυτά κατάλαβα ότι κάτι ανησυχητικό πραγματικά συνέβαινε σε αυτό τον χώρο. Είχε όλα τα ΄΄συμπτώματα΄΄ που θα μπορούσε να έχει ένας χώρος που χρειάζεται καθαρισμό-εξαγνισμό,ωστόσο έπρεπε να είμαι σίγουρη πριν φύγω από Αθήνα για Κρήτη...Έτσι ζήτησα φωτογραφίες των χώρων του σπιτιού ώστε να μπορέσω να συνδεθώ αστρικά.
Πραγματικά την επόμενη έλαβα τις φωτογραφίες που είχα ζητήσει. Μου πήρε ελάχιστο χρόνο για να βρεθώ στο αστρικό και να δω με τα ίδια μου τα μάτια τι συνέβαινε εκεί.
Δεν έβλεπα μόνο το σπίτι μα και μια οντότητα η οποία πηγαινοερχόταν απίστευτα γρήγορα από τον ξενώνα στον διάδρομο και στις σκάλες. Δεν μπορούσα να καταλάβω όμως ποιος διάδρομος ήταν αυτός,δεν τον είχα δει σε καμιά φωτογραφία.
Άρχισα να μπερδεύομαι,επιπλέον να αναρωτιέμαι γιατί η οντότητα έφτανε μέχρι τις σκάλες και δεν κατέβαινε στο κάτω πάτωμα...Έκλεισα εκ νέου ένα ραντεβού με την Ρία και περίμενα να μου λύσει τις απορίες...
Λίγες ώρες αργότερα η Ρία με γέμιζε με πληροφορίες που δεν είχα καν φανταστεί. Ο διάδρομος που της περιέγραψα ήταν ο παλιός διάδρομος. Το σπίτι χτίστηκε εκ νέου επάνω στο παλιό κτίσμα και προεκτάθηκε πολλά τμ .Η οντότητα συνέχιζε να κάνει την διαδρομή που γνώριζε στον παλιό χώρο. Στο σημείο του παλαιού διάδρομου που εκινείτο,ωστόσο υπήρχε ένα κομμάτι του νεότερου όπου εκεί εσπαγαν διαρκώς οι σωλήνες ,όσο για τον σημερινό ξενώνα κάποτε ήταν ο χώρος του σαλονιού όπου η Ρια περνούσε όλη της την μέρα. Η οντότητα έφτανε μέχρι τις σκάλες μιας και στο παλαιό σπίτι δεν υπήρχε κάτω όροφος μα απλά η άυλη...
Όλα αυτά με διαβεβαίωσαν μια και καλή πως ότι είχα δει στο αστρικό ήταν πέρα για πέρα αληθινό,μιας και θα ήταν απίθανο να γνωρίζω πως ήταν η διάταξη του χώρου παλαιότερα...
Με την βεβαιότητα πλέον πως υπήρχε οντότητα μέσα στο σπίτι,κλείστηκαν τα εισιτήρια για λίγες μέρες αργότερα με προορισμό την Κρήτη...
Κάπως έτσι ημέρα Σάββατο 17 Αυγούστου γύρω στις 2 το μεσημέρι μετά από την ολιγόωρη φιλοξενία μου στο σπίτι της Αννας(το τι συνέβη στον χώρο της Αννας όσο έμεινα εκεί θα αναφερθεί σε ένα άλλο άρθρο) βρέθηκα στο μικρο γαλαζιο παλάτι,(τον λόγο που το βάφτισα αυτό το σπίτι έτσι θα εξηγηθεί στην συνεχεία).Η διαδρομή από το ένα σπίτι στο άλλο διήρκησε περίπου μισή ώρα και η έντονη ζέστη με έκανε να θελω πολύ γρήγορα να βρεθώ στο σπίτι της Ρίας,ώστε να ξεκινήσω την εργασία όπως και έγινε. Βρέθηκα στο κατώφλι άνοιξε την πόρτα η Αννα και πέρασα μέσα όπου μια σφοδρή ενέργεια με χτύπησε σχεδόν κατα κουτελα,έπαθα πλάκα,πρώτη φορά μετά από αρκετό καιρό έμπαινα σε έναν χώρο όπου η δύναμη της ενέργειας ήταν τόσο σφοδρή.
Άρχισα να μουρμουρίζω τα δικά μου και ξεκίνησα να κάνω τα απαραίτητα για να προετοιμάσω τον χώρο να δεχτεί τον εξαγνισμό. Ανοίξαμε πόρτες παράθυρα και μπαντζουρία,ετοίμασα τα θυμιάματα
και έβγαλα την Αννα έξω από το σπίτι,όχι δεν ήταν κάποιο καπρίτσιο ότι την απομάκρυνα από το σπίτι αλλά αυτό που επιβάλλεται σε κάθε περίπτωση ,σε εργασίες σαν και αυτήν.
Ανέβηκα στον πάνω όροφο για άλλη μια φορά ξεκινώντας αυτό που ΄΄έπρεπε΄΄ να γίνει...Η ώρα περνούσε και θόρυβοι ακούγονταν από τα δωμάτια που περνούσα ,ο ήχος δεν προερχόταν απέξω μιας και η Ρια ζει σε ένα σχετικά απομονωμένο μέρος αλλά ούτε και από κάποιον άλλον μέσα στο σπίτι,μιας και ήμουν μόνη μου σε αυτό. Βγαίνοντας από το μπάνιο και πιάνοντας τον διάδρομο μια σκιά με έκανε να αναπηδήσω. Είχε έρθει η ώρα να ακολουθήσω την διαδρομή που έκανε η οντότητα ....Μια ώρα αργότερα σε κατάσταση που δεν θα την έλεγες ιδιαίτερα καλή βγήκα έξω από το σπίτι και έκατσα δίπλα από την Αννα....Ήμουν ιδρωμένη με εμφανή την κούραση στο πρόσωπο μου.Με έκαιγαν τα χέρια μου και η πλάτη μου. Έκλεισα για δευτερόλεπτα τα μάτια μου και έσκασε η εικόνα πεντακάθαρα μπροστά μου,ένα τεράστιο κόκκινο ενεργειακό πλέγμα και στην μέση μια καρδιά,είδα δάκρυα πόνο και απόγνωση. Η φόρτιση μου μεγάλωσε τόσο που άρχισα να κλαίω μιας και δεν ήμουν προετοιμασμένη για κάτι σαν αυτό,άνοιξα τα μάτια μου και άκουσα την Αννα να μου λέει -Όχι όχι μην κλαις θα κλάψω και εγώ. Μάζεψα το συναίσθημα μου και περπάτησα στο τέρμα της άυλης,γύρισα κοίταξα το σπίτι και πραγματικά ήταν ότι πιο όμορφο έχω δει πότε μου.
Ένας μεγάλος γαλάζιος θόλος είχε εγκατασταθεί πάνω από το σπίτι και στο κέντρο του ένας σταυρός.
Ήμουν έτοιμη να αρχίσω να φωνάζω στην Αννα να έρθει να δει.Πως συνέβη αυτό έλεγα απο μέσα μου,μα δεν το ζήτησα αυτό,πως συνέβη αναρωτιόμουν αν και μέσα μου ήξερα πως...
Φεύγοντας από αυτό το μικρο γαλάζιο παλάτι,συνειδητοποιησα πως ο πόνος και η οργή που βίωναν οι άνθρωποι του σπιτιού για τόσο πολύ καιρό είχε δημιουργήσει μια σκεπτομορφη η οποία έκρυβε μέσα της όσα και οι ίδιοι οι άνθρωποι,του κάποτε κόκκινου παλατιού και τώρα πλέον γαλάζιου...
Η Ρια για όσους αναρωτήθηκαν που βρισκόταν όσο ήμουν στο σπίτι της για εργασία θα πρέπει να πω ότι ήταν στην αγκαλιά των δικών της ανθρώπων,σε κάποιο νησί της Ελλάδας.
Ένα μίση μήνα μετά τα πράγματα πλέον είναι αλλιώς,η οικογένεια ηρέμησε,το σπίτι τους αγκάλιασε και οι διαφορές με μαγικό τρόπο λύθηκαν...Ίσως...όχι και με τόσο μαγικό τρόπο εντέλει💙
