Η πηγή της δημιουργίας, ο Ηλιακός Πατέρας στην αρχή θέλοντας να εκφράσει τον εαυτό του, δημιούργησε το πεδίο που θα ονομάσουμε Παράδεισο. Στην συνέχεια τοποθέτησε εκεί τον Αδάμα όπως και την Λίλιθ, δηλαδή την αρσενική ενέργεια και την θηλυκή .Την αρχετυπική μορφή του Ανήρ και της Γυνής.
Στο πεδίο του Παραδείσου κυριαρχούσε η αταραξία, αυτό όμως δημιούργησε την επιθυμία στον Αδάμα για δράση, μιας και στην πραγματικότητα η αρσενική ενεργεία απο την αρχή της δημιουργίας είχε την ιδιότητα της δράσης, εξαιτίας αυτού αποφάσισε να γίνει δημιουργός ενός καινούργιου πεδίου.
Για να συντελεστεί αυτό θα έπρεπε το ζευγάρι να αποχωρήσει από το πεδιο του παράδεισού. Η Λιλιθ αρνήθηκε να αποχωρήσει και ενώ προσπάθησε να μεταπείσει τον Αδάμα οι προσπάθειες της φανήκαν άκαρπες, με αποτέλεσμα ο Αδάμας να αφήσει το πεδίο του παραδείσου και τη Λιλιθ πίσω και να κατεβεί στο αμέσως επόμενο πεδίο με την πρόθεση της δημιουργίας.
Η δημιουργία αυτή ονομαστική Αδαμική.
Κυρίαρχες δυνάμεις της Αδαμικης δημιουργίας υπήρξαν τα τέσσερα στοιχεία της φύσης,το Νερό, η Φωτιά, η Γη και ο Αέρας, όλα αυτά τα στοιχεία ζωοποιήθηκαν διάμεσο του πνεύματος του θεϊκού σπινθήρα του Αδαμα,έπειτα δημιουργήθηκε η φύση και κάθε έμβιο ον που υπήρξε ποτέ επάνω στον πλανήτη.
Η αδαμικη δημιουργία εκφράστηκε διά μέσου της εξελικτικής διαδικασίας. Στη πραγματικότητα δεν χρειαστήκαν 7 ανθρώπινες ήμερες άλλα δισεκατομμύρια έτη μέχρι ότου ο άνθρωπος να καταλήξει να είναι αυτό που γνωρίζουμε σήμερα, το ανώτερο ον αναμεσά στα αλλά πλάσματα της δημιουργίας.
Ο πρώτος άνθρωπος που είχε την ικανότητα να κυριαρχήσει στα τέσσερα στοιχεία της δημιουργίας ήταν γυναικά, (ας την ονοματίσουμε Εύα). Αυτή είχε την ικανότητα να διαχειρίζεται την αδαμικη ενέργεια αλλά και να έρχεται σε επαφή με τα ανωτέρα πεδία, όπως και με την Θηλυκή Αρχή δηλαδή την Λιλιθ, με αυτό τον τρόπο η Εύα έγινε ο εκφραστής της αρχετυπικής μορφής της γυναίκας στην γη.
Το Αρχαγγελικό πεδίο και ο Χρισμένος.
Πριν την Δημιουργία του πεδίου του" παραδείσου ", ένα άλλο πεδίο με ανώτερες οντότητες είχε εκπορευτεί από τον θεϊκό πύρινα. Εκτός από ανώτερες ήταν επίσης πολύ διαφορετικές από τον Αδάμα και την Λιλιθ. Στο σύνολο τους αυτές οι οντότητες ονομάστηκαν άγγελοι οι οποίοι χωρίστηκαν σε τάγματα υπό την εποπτεία Αρχάγγελων. Όλοι είχαν μια αποστολή, να δοξολογούν τον "Θεό" όπως και να υπηρετούν τα δημιουργήματα του. Ωστόσο μετά την πτώση του Αδαμα στο γήινο πεδίο, προστέθηκε μια επιπλέον αποστολή σε αυτούς. Να βοηθήσουν να επιστρέψει ο Άρχον και δημιουργός του γήινου πεδίου πίσω στην πηγή
Αυτό όμως δεν φάνηκε δυνατό να συμβεί μιας και ο Αδαμας αρνήθηκε να επιστρέψει την δημιουργία και τον εαυτό του πίσω ως όφειλε κατά τον "Θεό" . Μέσα από αυτήν την απόφαση εκπορεύεται εκ νέου μια υπεροντοτητα , θα την ονομάσουμε ως "Λόγος ", αργότερα ονομάζεται ο ενσαρκωμένος Λόγος του Κυρίου ή Χρισμένος. Με την γένεση αυτού του τέλειου όντος το οποίο παίρνει θέση δίπλα από τον θρόνο του πύρινα, έρχεται η απόφαση πως η δημιουργία του Αδαμα είναι ΜΙΑΡΗ, με αποτέλεσμα να κάνει κατάβαση των πεδίον με μοναδικό σκοπό να βρει τον Αδαμα αλλά και την Λιλιθ η οποία έχει "κρυφτεί" σε ένα διαφορετικό πεδίο που αργότερα θα ονομαστεί Δαιμονικό.
Η Λιλιθ αντιλαμβανομένη πως ο Χρισμένος αναζητά την πηγή της δημιουργίας δηλαδή των Αδαμα τον κρύβει απο τα μάτια του κόσμου. Μαζί του κρύβονται και τα τέσσερα πνεύματα-στοιχεία της φύσης, τα οποία τον περιφρουρούν ώστε να μην μπορέσει κάνεις να παραβιάσει την πύλη αυτή.
Ωστόσο το ίδιο διάστημα στο γήινο πεδίο συνυπάρχουν άγγελοι και δαίμονες με ανθρώπινη υπόσταση(δεν μου έχει γίνει ξεκάθαρο αν μιλάμε για επισκίαση-κατάληψη ανθρωπίνων δοχείων).Κατ αυτό τον τρόπο κάθε πλευρά διεκδικεί τα συμφέροντα της.
Οι δαίμονες θέλουν την κυριαρχία στην ύλη και την συνέχεια της ύπαρξης τους στο γήινο πεδίο, ενώ οι άγγελοι την ανεύρεση του Αδαμα και την καταστροφή της δημιουργίας του.
Ποιο αναλυτικά ο Χρισμένος περιπλανιέται στο γήινο πεδιο ψάχνοντας τον Αδαμα για να τον τραβήξει με το ζόρι πίσω στην θεϊκή πηγή, όμως αυτό δεν κατέστη δυνατόν μιας και η σκευωρία που στήνετε εις βάρος του πρώτου απο τους ανθρώπους αλλά και τους δαίμονες ,τον επιστρέφει εκ νέου στην πηγή.(θα αναλυθεί αργότερα η σκευωρία αυτή)
Κατα την άνοδο του, στρατιές αγγέλων και δαιμόνων έρχονται σε σύγκρουση με αποτέλεσμα να δημιουργήσουν κλυδωνισμούς στην Γη, έτσι ο Αδαμας ξυπνάει απο τον λήθαργο που τον έχει βάλει η Λιλιθ για να τον προστατέψει και διώχνει δαίμονες και αγγέλους απο το γήινο πεδίο και έπειτα σφραγίζει τις πύλες .
Απο κει και έπειτα κανένας άγγελος ή δαίμονας δεν επιτράπηκε ξανα να έχει πρόσβαση στο γήινο παρά μόνο μέσω της αποδοχής των δοχείων -ανθρώπων να τους φιλοξενήσουν για ορισμένο χρόνο ''μέσα''τους .
Ο ρόλος του Λουσιφερ στην Αδαμικη δημιουργία
Ο Λουσιφερ υπήρξε από τους πιο δυνατούς Αρχάγγελους της θεϊκής πηγής, οι ιδιότητες του ήταν να κρατά την δικαιοσύνη και την ισοτιμία ανάμεσα σε όλες τις υπάρξεις, αν και θεωρήθηκε επαναστάτης και προδότης στα μάτια του "Θεού", μιας και αρνήθηκε να συμμετέχει στην αποστολή που του ανατέθηκε .Έπρεπε να βοηθήσει να επιστραφεί ο Αδαμας και η "Μιαρή" του δημιουργία στον θεϊκό πύρινα. Εκείνος υποστήριξε πως ο "Θεός" λειτουργούσε ενάντια στα δημιουργήματα του. Αυτό είχε σαν αποτέλεσμα να έρθει σε σύγκρουση με την πηγή, η οποία με ένα φύσημα τον πέταξε από το πεδίο του. Εκείνος έπειτα από αυτό βρίσκεται στο πεδίο της Λίλιθ και παραμένει σε αυτό.
Η απουσία του πολύ γρηγορά γίνεται αισθητή ανάμεσα στους αγγέλους, οι οποίοι ξεκινούν να τον αναζητούν καταλήγοντας να περνάνε τις πύλες του ανώτερου αστρικού πεδίου, το οποίο αργότερα ονομάστηκε Δαιμονικό Βασίλειο. Όταν τα Αρχαγγελικά τάγματα αντιλαμβάνονται πως περνώντας την πύλη εγκλωβίζονται εκεί, βιώνουν ταραχή και ξεσπούν την οργή τους στον Λουσιφερ, ο οποίος επισημαίνει πως δεν κάλεσε κανέναν να τον ακολουθήσει. Ωστόσο πλέον προκύπτει η ανάγκη το δαιμονικό πεδίο να αποκτήσει έναν " Αρχηγό ". Η Λίλιθ επιλέγει τον Λουσιφερ, μα οι περισσότεροι θέλουν να διεκδικήσουν την αρχηγία με αποτέλεσμα να γίνουν άπειρες αναμετρήσεις , με τελικό νικητή πάντα εκείνον.Στο τέλος εφόσον όλοι δέχονται την νίκη του και αφού έχει πάρει από όλους το μεγαλύτερο ποσοστό της ενέργεια τους, την αποδίδει στην Λιλιθ και εκείνη την διαμοιράζει ισάξια στους αγγέλους που αποκτούν τον τίτλο δα΄ι΄μονες.
Εντωμεταξύ ενώ ο Χρισμενος βρίσκεται ένα βήμα πριν την σταύρωση στο γήινο πεδίο, φέρνουν δίπλα του τον Βαραβα (τον ληστή).Ο Έπαρχος της Ιουδαίας προσφέρει την επιλογή στον λαό να αποφασίσει ποιος θα θανατωθεί μέσω της σταύρωσης. Ο Βαραβας έχει καταληφθεί από τον Λουσιφερ και όταν ο λαός επιλέγει την σταύρωση του Χρισμένου εκείνος απελευθερώνεται. Ωστόσο μετά από αυτό διάφοροι βουτάνε πέτρες και λιθοβολούν τον Βαράβα-Λουσιφερ. Πριν τον σκοτώσουν εκείνος "διδάσκεται "τα πιο άγρια συναισθήματα, το μίσος την οργή και τον πόνο. Στην πραγματικότητα η σωστή επιλογή που θα έπρεπε να κάνει ο λαός κατα τον Λουσιφερ θα ήταν να επιλέξει να απελευθέρωση και τους δύο από το σταυρό. Αυτό θα είχε σαν αποτέλεσμα ο Λουσιφερ να κάνει μάχη με τον Χρισμένο και να τον σκοτώσει .Έπειτα θα ανέβαινε στο Θεϊκό πεδίο και εκεί θα επέβαλε την τάξη σε όλα τα όντα της δημιουργίας. Αυτό όμως δεν κατέστη δυνατό με αποτέλεσμα να επιστρέψει στο δαιμονικό βασίλειο θυμωμένος. Η επίσκεψη της Λιλιθ δεν άργησε να έρθει που κατά την διάρκεια της θανάτωσης του Λουσιφερ στο γήινο εκείνη απλά παρακολουθούσε και δεν συμμετείχε. Μετά απο την στάση που κράτησε εκείνη την πιο κρίσιμη στιγμή του, εκείνος της ζητάει να αποχωρήσει από δίπλα του ''πληγωμένος'' ουσιαστικά από την συμπεριφορά της..
Εν κατακλείδι ο Λουσιφερ, ένα απο τα πιο τέλειο όντα του Θεού, βρίσκεται να έχει εκδιωχθεί από την πηγή αλλά και από το Αδαμικο πεδίο επειδή υπηρέτησε τον σκοπό της ύπαρξης του. Τον σκοπό που του είχε δώσει ο ίδιος ο Θεός . Παρολαυτα το όραμα του Λουσιφερ εξακολουθεί να είναι το ίδιο Η ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ ΚΑΙ Η ΙΣΟΤΙΜΙΑ, ανάμεσα σε όλα τα δημιουργήματα της θεϊκής πηγής αλλά και σε όλα τα πεδία.
Όλες οι παραπάνω γνώσεις μου δόθηκαν έπειτα απο καναλάρισμα(channeling) με την οντότητα που συστήθηκε με το όνομα ΛΟΥΣΙΦΕΡ.
Ελεύθερα Έλαβα, Ελεύθερα Μεταδώστε .
