Λυκάνθρωποι (Λυκάωνες)

Όλοι γνωρίζουμε την ιστορία της κοκκινοσκουφίτσας,εκείνο το παραμύθι που μιλούσε για την μικρή που επισκέφτηκε την γιαγιά της που ήταν άρρωστη...Στην θέση της γιαγιάς όμως η Κοκκινοσκουφίτσα βρήκε στο κρεβάτι τον κακό λύκο όπου ήταν έτοιμος να την φάει,η τύχη της ήταν τόση ώστε την έσωσε ο κυνηγός...Λέγεται πως η διήγηση αυτή πριν γίνει παραμύθι ήταν θρύλος και πριν τον θρύλο μια τρομακτική πραγματίκοτητα...

Μόνο που στην πραγματίκοτητα πίσω σε εκείνη την ρωγμή του χρόνου στο χαμόσπιτο της γιαγιάς δεν εμφανίστηκε ο κυνηγός. Δεν έσωσε το κορίτσι. Δεν σκότωσε το κτήνος .Η Κοκκινοσκουφίτσα δεν φορούσε κόκκινο σκουφί,φορούσε λευκό...Κόκκινο το έβαψε η μανία του Λυκανθρώπου που χώνευε την γιαγιά σε εκείνο το σκοτεινό δωμάτιο που μύριζε Θάνατο....

Οι Λυκάωνες είναι τα πιο δημοφιλή τέρατα του Παραφυσικου. Ο θρύλος για αυτούς στοιχειώνει μέρος των παραδόσεων κατά μήκος και πλάτος της γης.Αν μπορεί να πει κάποιος πότε πρωτοεμφανίστηκαν θα λέγαμε ότι συνέβη όταν η ανθρωπότητα ανακάλυπτε τα εργαλεία και δημιουργούσε της πρώτες κοινωνίες ανθρώπων μακρυά από τα δάση η ακόμα και πιο πριν...

Ένας από τους πιο δημοφιλής θρύλους λέει ότι οι Λυκανθρωποι δεν υπήρχαν από αρχής του κόσμου...Είναι το προϊόν μιας κατάρας. Επίσης υπάρχουν αναφορές για μετάδοση της λυκανθρωπίας μέσω δαγκώματος ,ενώ μηδαμινές είναι οι αναφορές για την μετάδοση της λυκανθρωπίας μεσώ κληροδότησης του φαινόμενου. Δηλαδή κάποιος γίνεται Λυκάνθρωπος αν τον καταραστούν ανάλογα,αν ανήκει σε καταραμένη ομάδα ανθρώπων (κάτοικους του ίδιου χωρίου,φυλής)αν δαγκωθεί από Λυκανθρωπο και επιζήσει και πιο σπάνια αν ο πατέρας ή η μητέρα ήταν Λυκάνθρωπος...

Στο μεγαλύτερο ποσοστό τους όσοι έχουν την καταραμένη ΄΄πάθηση΄΄ μεταμορφώνονται από κανονικοί άνθρωποι σε κτήνη κάθε πανσέληνο και πολλοί από αυτούς το παθαίνουν δυο μέρες πριν και δυο μέρες μετά ...Με δυο λογία η μεταμόρφωση του ανθρώπου σε Λυκαωνα έχει άμεση σχέση με το φεγγάρι...

Ωστόσο ελάχιστοι είναι αυτοί που μπορούν να μεταμορφωθούν σε Λυκαωνες κατά βούληση. 

Οι Λυκάνθρωποι κατά κύριο λόγο είναι μοναχικοί και δεν έχουν δημιουργήσει παραδόσεις. Φυσικά υπάρχουν και οι εξαιρέσεις όπως τότε που η κατάρα βαραίνει ολόκληρο χωρίο η φυλή...Οι Λυκάνθρωποι γερνούν με πιο αργούς ρυθμούς σε σχέση με τους υπολοίπους ανθρώπους μιας και υπάρχει η συνεχής αναγέννηση των οργανικών ιστών τους...

Ο πιο διαδεδομένος τρόπος για να πεθάνει ένας Λυκάνθρωπος είναι να χτυπηθεί από ασημένια σφαίρα αλλά και από την φωτιά...

Η τρομακτική διαδικασία της μεταμόρφωσης ενός ανθρώπου σε λύκο προκαλεί αφόρητους πόνους που δεν εγκαταλείπουν το κτήνος από τι και αν κάνει .Όταν ο Λυκαωνας επιστρέφει στην ανθρωπινή μορφή βιώνει ψυχολογικά θέματα όπως κατάθλιψη και σχιζοφρένεια....Πόσο εντέλει συγκλονιστικό θα ήταν αν πραγματικά συμβαίνουν όλα αυτά σε κάποιους που χτυπήθηκαν από κατάρα...

Κοιτώντας πίσω στον χρόνο...

25.000 χρονιά πίσω κάποιοι προγονοί μας χάραζαν σε ιερούς βράχους στην σπηλιά Φράνκο Σανταμπριαν Λυκαωνες .Στο Ινδικό Έπος Γίγλαμες 4.000 χρονιά πριν ο Ενκιντου,ένας Λυκάνθρωπος,ήρωας συμμετείχε σε ένα είδος αρχαίου αστρικού πόλεμου... Μεταφερόμαστε έπειτα στον 5ο αιώνα π.Χ όπου ο Ηρόδοτος ανέφερε πως οι Ελληνες και οι Σκύθες άποικοι των ακτών της Μαύρης Θάλασσας πίστευαν πως οι ντόπιοι ,μια παλιά γηγενής φυλή είχαν μαγικές δυνάμεις και μπορούσαν να μεταμορφώνονται σε λύκους αλλά και να επιστρέφουν στην ανθρωπινή μορφή τους...Επίσης ο Βιργίλιος,ο Προπέρτιος και ο Πλίνιος κάνουν αναφορές στα έργα τους για το φαινόμενο του Λυκανθρώπου η αλλιώς Λυκαωνες...Μα η πιο σημαντική αναφορά όπου έμεινε στην ιστορία και έδωσε το όνομα Λυκάωνες στους Λυκανθρώπους είναι η ιστορία του Οβιδίου  όπου ήταν κορυφαίος Ρωμαίος ποιητής (γεννήθηκε 20 Μαρτίου του 43 π.Χ και πέθανε περίπου το 18 μ.Χ)

Ο Οβίδιος λοιπόν διηγείται την ιστορία του βασιλιά της Αρκαδίας Λυκάωνα που ήταν ο γιος του Πελασγού .

Ο Δίας αποφάσισε να επισκεφτεί κάπoια στιγμή τον Πελασγό πατέρα του Λυκάων για να δει σαν άνθρωποι αν ήταν σωστοί ή όχι και πόσο φιλόξενοι ήταν. Ο μύθος αναφέρει ότι ο Δίας πηρέ την μορφή ενός γέρου ιερέα και πήγε στον Πελασγό, όταν είδαν ότι ένας ιερέας του Δια επισκέφτηκε το παλάτι τους ο Λυκάων για να τιμήσει τον θεό της αστραπής Δια, θυσίασε στο βωμό του θεού ένα βρέφος προς τιμήν του οπού κατόπιν το μαγείρεψε και έδωσε στον ιερέα για να το φάει... Ο Δίας που αντιλήφθηκε αμέσως το τι είχε γίνει έγινε έξαλλος και τιμώρησε τον Λυκάων μεταμορφώνοντας τον σε λύκο!! Μετά από αυτήν την μυθολογική ιστορία οι Αρκάδες πιστεύουν ότι εμφανίστηκε ή ήρθε η Σελήνη...

Για αυτό και στην αρχαιότητα τους ξεχώριζαν σε προ Σελήνιους, και τους Αρκάδες σε μετά Σελήνης...

Αν και στην Ελλάδα δεν υπάρχουν επίσημα αναφορές για λυκανθρώπους (Λυκάωνες ) έχει αφεθεί να διανοηθεί από την αρχαιότητα ότι υπήρξαν κατά καιρούς σε όλη την επικράτεια της Ελλάδος και ότι η πατρίδα τους και γενέτειρα τους είναι η αρχαία άλλα και σημερινή Αρκαδία....

Το συνδρομο του Λυκανθρωπου

Το συνδρομο του Λυκανθρωπου ειναι μια εξαιρετικά σπάνια πάθηση με την επιστημονική ονομασία Congenital Hypertrichosis Lanuginosa (σύνδρομο συγγενούς υπερτρίχωσης - CHL).

Πρόκειται για μια διαταραχή η οποία είναι κληροδοτούμενη από τους γονείς στα παιδιά.

Οι ανθρωποι εμφάνιζαν την πάθηση αυτή ήδη από την αρχαιότητα, σύμφωνα με τις εκτιμήσεις των ειδικών, ωστόσο υπάρχουν από την εποχή του Μεσαίωνα μόνον 50 καταγεγραμμένα περιστατικά ανθρώπων με το σύνδρομο του λυκανθρώπου. Ένα παράδειγμα λυκάνθρωπου είναι ο Petrus Gonsalvus δεν ήταν σαλεμένος φονιάς ή διεστραμμένος νους. Ο άτυχος άντρας που γεννήθηκε το 1537 έπασχε από μια ορμονική διαταραχή που κάλυπτε όλο το σώμα του με τρίχες, κάνοντάς τον να μοιάζει με λυκάνθρωπο! Ήταν βέβαια φιλήσυχος και καλός πολίτης και αυτό του εξασφάλισε την πολυπόθητη κοινωνική αποδοχή, αν και οι περισσότεροι τον έβλεπαν με καχυποψία. Ο Gonsalvus έγινε μέλος της αυλής του Γάλλου βασιλιά και αργότερα εντάχθηκε στους κύκλους της Μαργαρίτας της Πάρμα, μιας κυρίας αριστοκρατικής καταγωγής που εκτελούσε χρέη αντιβασιλέα της Ολλανδίας. Παρά την ήρεμη ζωή του, αναπαραστάσεις του κυκλοφορούσαν ευρέως σε μουσεία με «φρικιά» και αξιοπερίεργα της Ευρώπης, καθώς οι περισσότεροι ήταν πεπεισμένοι πως επρόκειτο για καλό λυκάνθρωπο!

Η ψυχολογική υπόσταση της θηριανθρωπίας

Στη σύγχρονη εποχή αναπτύχθηκε μια ιδιόμορφη πολιτιστική ομάδα (subculture) που υιοθέτησε τον όρο για να περιγράψει την ισχυρή πνευματική και ψυχολογική ταύτιση με μη-ανθρώπινα όντα (ζώα). Αυτοαποκαλούνται Θηριάνθρωποι ή Θηρία, δεν υπακούουν σε κάποια αναγνωρισμένη Αρχή, ούτε έχουν διακηρυγμένο δόγμα ή θρησκευτικούς περιορισμούς. Αν και συνήθως αναφέρονται στην πνευματική μεταμόρφωση, ωστόσο διατηρούν τον προσωπικό τους έλεγχο και δεν βλάπτουν τον εαυτό τους ή τους άλλους.
Η ταύτιση, πνευματική ή ψυχολογική, μπορεί να είναι μερική όσον αφορά την κατοχή ανθρώπινων και ζωϊκών χαρακτηριστικών, ή ολική όσον αφορά την πίστη πως πρόκειται για πνεύμα ζώου που κατοικεί σε ανθρώπινο σώμα.

Όσοι ενστερνίζονται τον Αποκρυφισμό, πιστεύουν πως κατέχονται εν μέρει ή συνολικά, από το πνεύμα ή την ψυχή ενός ζώου, ξεπερνώντας ακόμα και τις θέσεις του Σαμανισμού και του Τοτεμισμού. Οι απόψεις τους, έχουν τις ρίζες τους στους θρύλους των Κελτών, Νορβηγών και των ιθαγενών της Αμερικανικής Ηπείρου.

Όσοι προτιμούν την ψυχολογική διάσταση, πιστεύουν πως κατέχουν δύο φύσεις ή προσωπικότητες, μία ζωική και μία ανθρώπινη. Μερικοί πάλι, θεωρούν πως ίσως να πρόκειται σύνδρομες καταστάσεις άτυπης νευροφυσιολογίας, όπως π.χ. ο αυτισμός, που σε καμία περίπτωση όμως δεν είναι εγγενείς διαταραχές. Η ζωώδης και ανθρώπινη φύση μπορεί να συνεργάζονται μεταξύ τους ή αντίθετα να συγκρούονται, οδηγώντας στην ευτυχία ή τη δυστυχία τον άνθρωπο που χρειάζεται μακροχρόνια εσωτερική διερεύνηση για να κατανοήσει και να αποδεχτεί την ιδιοσυγκρασία του.

Υπάρχουν καταγεγραμμένες, άπειρες περιπτώσεις ανθρώπων οι οποίοι υπάγονται σε αυτό που ονομάζουμε «θηριανθρωπία». Βλέπετε, κάποιοι από αυτούς δεν κατάφεραν να επιτύχουν την εναρμόνιση των δύο φύσεών τους με ολέθρια, τις περισσότερες φορές, αποτελέσματα.

Στη θηριανθρωπία εντάσσονται και οι άνθρωποι, οι οποίοι πάσχουν από κάποια γενετική μετάλλαξη, η οποία συνήθως εκδηλώνεται με συγκεκριμένο τύπο δυσμορφίας. Πρόκειται για άτομα που πάσχουν από το σύνδρομο BDD (Body Dismorphic Disorder), το οποίο μπορεί να εμφανιστεί σε οποιοδήποτε σημείο του κορμιού τους και να τους κάνει να μην μοιάζουν καν με ανθρώπους.

Εντέλει ποιος μπορεί να ξέρει με σιγουριά αν οι Λυκάνθρωποι(Λυκάωνες)υπάρχουν; Τόσες αναφορές ανά τους αιώνες θα μπορούσαν να εξηγηθούν εντέλει αποκλειστικά ιατρικά ή η υπάρχουν μοιρασμένες περιπτώσεις ανάμεσα στην νόσο και στην πραγματική ύπαρξη των Λυκανθρώπων;

Ίσως να μην το ανακαλύψουμε ποτέ...